General mrtve vojske

Ismail Kadare
(Gjirokastra, 1936)

Albanski romansijer i pjesnik. Rođen u službeničkoj obitelji, studije književnosti završio u Tirani, te na Institutu Maksim Gorki u Moskvi. Već s prvom svojom knjigom, zbirkom poezije Mladenačka nadahnuća (1954), Kadare je u Albaniji postigao zamjetan književni ugled. Nakon objavljivanja odličnoga romana General mrtve armije (1963) stječe međunarodnu reputaciju, a mnoge mu knjige najprije izlaze na francuskom jeziku, u Parizu, gdje i sam često putuje. S rigidnim i izolacionističkim režimom Envera Hodže imao je ambivalentan odnos, neku vrstu prešutnoga dogovora: priznatomu piscu, za njegovu generalnu lojalnost, režim je imao razloga tolerirati stanovitu mjeru opozicijskoga stava. Već od Generala mrtve armije i čitatelji i kritika prepoznali su kod Kadarea neponovljiv individualni postupak kojim rastvara granice realističkoga pripovijedanja, istovremeno ostajući trajno vezan za albanski povijesni, sociokulturni i životni milje, koji velikom imaginativnom snagom književno preoblikuje i tumači u svojim romanima. Zahvaljujući toj vrsti umjetničke tenzije i preobrazbe, Kadareovi motivi i situacije lako prelaze lokalni značaj i stječu opću relevantnost. Ismail Kadare je objavio preko dvadeset romana i knjiga proze, između ostalih: Svadba (1968), Tvrđava (1970), Kronika na kamenu (1971), Zima velike samoće (1973), Suton stepskih bogova (1978), Palača snova (1981), Koncert godine 1936 (1988), Neman (1991), Piramida (1991), Mjesečina (1993), Elegija za Kosovo (2000), Dosje o H. (2002).